Insan dönem dönem farklı kimliklere bürünüyor. Bunu kendimi incelediğim zaman daha iyi anlıyorum.
Uzun zamandır yazı yazmıyorum, günlük tutmuyorum, face te arkadaşlarıma yorum yapmıyorum. Varsa yoksa instagram o da baktığım, gördüğüm herşey o kadar çiçek ve böcekli ki fotoğrafını çekip paylaşmasam olmayacak, hele ki söz konusu yaşadığım küçük cennetim Noni’s House olunca, Paylaşım kaçınılmaz. Bu arada sanal alem deyip geçmeyelim lütfen! Müthiş renkli, kaliteli ve en gerçekten daha sahici arkadaşlar edindim instagramda. Ve zaman içinde muhabbeti iyice koyulaştırıp iyi kötü hayatlarımıza dair ne varsa paylaştığımız bir grubumuz var! hayat bu ya, inişler ve çıkışlar ile kah gülümsediğimiz, kâh kayıplarımız ile üzüldüğümüz…
Dün akşam Izmirli gazeteci arkadaşım Bahar Akıncı’nın 21 Ekim Akşamı veda yemeğine ne giyeceğim telaşı düştü aklıma. Bu Yazıyı yazmamın asıl konusu bu aslında.
Bahar hem bir arkadaş olarak, hem insan olarak hem de kişisel bilgi ve birikimi ile çok beğendiğim, sevdiğim bir kız arkadaşım. Bu yıl içinde epeyce zor günler geçirdi, arka arkaya babasını ve annesini kaybedince, işi ve geleceğini düşünerek İstanbul’ a Yerleşme kararı aldı. Neticede Gittiği yer Amerika değil ama yine de Alsancak’da yanına uğrayabileceğimiz yakınlıkta olmayacağının verdiği üzüntü içindeyiz. Bu yüzden onu ne kadar önemsediğimizi ve özleyeceğimizi gösteren özel bir geceye bende arkadaşı olarak dahil oldum…
Meselenin özüne gelirsek, yıllarca özel kumaşlar alıp alıp çeşit çeşit model ve renklerde Kıyafetler diktiren o ben gitmiş meğerse!!! Ve ayağında Adidas spor ayakkabıları ile blue jean ve rengarenk gömleklerden ibaret koca bir gardroba sahip yeni bir ben gelmiş son iki yıl içinde… Dün gece elbiseden elbiseye deneme yaparken neyi fark ettim biliyormusunuz kendimde? Kendimi bıraktığımı… Yemek ve temizlik yapmak, yeni tarifler denemek, işimde iyi olmak adına tamamen domestik bir kadına dönüştüğümü…
Öyle küt diye olmadı elbette. Önce alışverişe çıktığımda en sevdiğim reyonları dolaşıp beğeneceğim türden giysileri “Aman nerede giyeceğim ki ben bunu ” diyerek almaktan vazgeçtiğimi fark ettim düşününce…
Sonra yemek yaptığımı, hamurişi ile uğraştığımı ve sık sık bulaşık yıkamaktan dolayı ellerime bakım yapmadığımı, manikürü geçtim, tırnaklarımı kısacık kestiğimi, oje sürmediğimi, akşamları yatarken kremlemediğimi…
En son dip boyamı yanımda çalışan kıza marketten aldığım bir boya ile yaptırdığımı…
Gardrobumdan seçip giyebileceğimi düşünerek denediğim elbiselerin çoğunu abartılı bulduğum için aynada kendime bakarken yüzümü istemeden buruşturduğumu…
Son aylarda ilgimi çeken yegane konunun blogerların yazdığı mekan ve yemekler üzerine olduğunu…
Dehşet içinde fark ettim…
Şimdi ne mi yapacağım?
YAŞ henüz 41 tamam evet çok genç sayılmam ama kendimi bu denli bırakmam içinde henüz çok gencim! sizce de öyle değil mi?
Kısaca ilk fırsatta yeniden spora ve diyete başlayacağım.
Kuaförüme gidip iyi bir 
saç kesimi ve bakımı yaptıracağım.
Tırnaklarımı uzatmayacağım elbette ama ellerimi her gece kremlemeyi unutmayacağım.
Dişlerimi oldum olası asla ihmal etmem zaten.
Vücudum spor ile biraz sıkılaşınca sıkı bir alışveriş yapıp gardrobuma jean ve Gömlek harici ipekli, kaşmirli parçalar seçip alacağım.
Bu sonradan köylü hallerime bir son vereceğim.
Türkmax Gurme’ deki, bakımlı, fönlü, manikürlü şefler gibi Olacağım! 
Allah yardımcım olsun, sonucu bende merak ediyorum.
Hadi bakalım, pilavdan dönenin kaşığı kırılsın mı? Kırılsın…